Saracens, History
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
<b> Saraceni (od roku 613)<b>Saracenami nazywano najpierw plemiona nomadów z okolic pomiędzy dzisiejszš Syriš a Arabiš Saudyjskš. W szerszym kontekcie w redniowieczu nazwa ta przylgnęła do wszystkich Arabów z Bliskiego Wschodu. Te koczownicze plemiona w sto pięćdziesišt lat utworzyły ogromne imperium. Ich podboje możliwe były dzięki wierze i wysokiemu morale. Podšżajšc za naukami proroka Mahometa, zamierzali nawracać na swojš wiarę całš planetę.W roku 613 prorok Mahomet ustanowił nowš religię zwanš islamem. Powszechnie ignorowany w swojej rodzinnej Mekce, przeniósł się do Medyny, gdzie zyskał licznych popleczników. Po mierci w roku 632 jego nauki zostały zebrane w więtej księdze islamu nazwanej Koranem. W roku 634 wyznawcy proroka rozpoczęli dżihad, więtš wojnę. W cišgu pięciu lat podbili Egipt, Syrię i Palestynę. Tolerowali jednak na tych ziemiach żydów i chrzecijan, ponieważ byli oni także przeladowani przez Bizancjum.W cišgu następnych 60 lat zarówno Afryka Północna, jak i Persja dostały się we władanie muzułmanów. Na poczštku ósmego stulecia Saraceni z Tangeru najechali Półwysep Iberyjski i podbili królestwo Wizygotów, ustanowione po upadku Rzymu. Na wschodzie odbili Azję Mniejszš z ršk Bizantyjczyków i usiłowali zdobyć Konstantynopol kombinowanym atakiem z lšdu i morza. Mury miasta wytrzymały jednak ataki z lšdu, a flota saraceńska została rozgromiona. Na zachodzie Karol Młot, władca Franków, powstrzymał najazd saraceński w roku 732 pod Poitiers.Rozwcieczone klęskami na zachodzie, siły islamskie zwróciły się na wschód. W roku 750 przekroczyły rzekę Indus i dotarły przez terytorium Indii na północ, w pobliże granicy chińskiej.W roku 656 wiat muzułmański został rozdarty wojnš domowš pomiędzy Szyitami i Sunnitami. Frakcje te różniły się w kilku punktach, między innymi w kwestii kalifatu i tego, kto ma interpretować Koran. Rezultatem niemal 60-letniej wojny był rozpad państwa muzułmańskiego na częć rzšdzonš przez Szyitów (Egipt i dzisiejszy Irak) oraz Sunnitów (Półwysep Iberyjski). Od tego momentu, oba państwa islamskie prowadziły niezależnš politykę.Muzułmańska Hiszpania była w poczštkach redniowiecza najpotężniejszym z królestw. Muzułmanie, żydzi i chrzecijanie żyli w nim we względnej harmonii, a z ich zwišzków powstała przebogata cywilizacja. Był to okres rozkwitu sztuki, architektury i nauki. Niestety, około roku 1000 państwo to rozpadło się na szereg wojujšcych ze sobš księstw. Wojna domowa sprzyjała powolnej rekonkwicie półwyspu przez królestwa Aragonii i Kastylii, która dokonała się w 1492 roku.Azja Mniejsza i Bliski Wschód zostały podbite przez tureckich muzułmanów na poczštku jedenastego stulecia. W odpowiedzi na probę o pomoc, z Europy wyruszyła seria krucjat, a ich celem było odzyskanie Palestyny z ršk Turków. Niezależne państwa muzułmańskie musiały oddać Palestynę oraz wybrzeża Morza ródziemnego pierwszym krzyżowcom, ale już pod koniec XII wieku wielki przywódca muzułmanów, Saladyn, zjednoczył Egipt, Syrię i mniejsze królestwa i wyparł chrzecijan z Jerozolimy.Państwa muzułmańskie utrzymywały niepodległoć jeszcze długo po zakończeniu redniowiecza, a niektóre z nich powoli ewoluowały w dzisiejsze narody Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Niestety, popadły w ruinę, kiedy Europejczycy wytyczyli własne szlaki handlowe z Azjš w piętnastym i szesnastym stuleciu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]