Sandemo Margit - Saga O Ludziach Lodu 43 - Odrobina Czułości, Saga O Ludziach Lodu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
_____________________________________________________________________________Margit SandemoSAGA O LUDZIACH LODUTom XLIIIOdrobina czuｳo彡i_____________________________________________________________________________ROZDZIA｣ INastaｳ najczarniejszy dzie・w historii Ludzi Lodu.Cho・przez stulecia r przeｿyｳ wiele mrocznych chwil,nic nie mogｳo si・rna・z mym maja 1960 roku.Tego dnia nieszcz龕cia spadｳy, lawinｹ, wszystkie naraz.Heroiczna wyprawa ku Dolinie Ludzi Lodu zostaｳaprzerwana w p drogi. Tengel Zｳy okazaｳ si・silniejszy niｿktokolwiek przypuszezaｳ. Strach, ｿe przeciwnikom uda si・dotrze・do Doliny, dodaｳ potworowi niesｳychanej mocy.Maｳy Gabriel, jedyne dziecko Karine i Joachima, leｿaｳbez ｿycia na niedost麪nej pce skalnej nad pｳynｹcｹ przezGudbrandsdalen rzekｹ Lagen. A skaｳa nie dawaｳa muschronienia. Byｳa domenｹ Shamy.Niezykｳy Marco, w ktym wszyscy pokｳadali na-dzieje, wpadｳ do wodospadu prujｹc uratowa・chｳopca.Zausznik Tengela Zｳego przeciｹｳ lin・ na ktej Marcoopuszczaｳ si・w d.Ellen znikn・a. Byｳo dokｳadnie tak, jak przepopiedziaｳNataniel: za poddanie si・swym uczuciom jedno z nichmusiaｳo zapｳaci・ｿyciem, a by・moｿe takｿe pociｹgnｹ・drugie za sobｹ. Poznaｳ t・prawd・w krkiej wizjiprzyszｳych wydarze・ ktej do忤iadczyｳ w chwili, gdypierwszy raz si・witali.Sam Nataniel zostaｳ ci・ko ranny odｳamkiem rzucone-go w nich granatu. Jak ci・ko, nie wiedziaｳ nikt, a naj-mniej on sam. Ogarni黎y niezno從ym bem usｳyszaｳ tylkoj麑 Linde-Lou: "Znikn・a! Znikn・a w Wielkiej Otchｳani,w pustce, ktej demony bojｹ si・bardziej niｿ czegokol-wiek innego. Wielka Otchｳa・pochｳon・a Ellen!"Potem wok Nataniela zapadｳa ciemno懈.Nieco dalej w dolinie ostatnia z piｹtki wybranych,Tova, walczｹc o ｿycie uciekaｳa w gｳｹb lasu. 慶igali jｹbezwzgl鹽ni zｳoczyy o oczach, z ktych biｳa ｿｹdzamordu. Ludzie Tengela Zｳego. Tova prowaｳa ciｹgnｹ・za sobｹ chorego Irlandczyka Iana Morahana, chcｹc ocali・go od szybkiej 徇ierci, cho・przecieｿ w zamian czekaｳo godｳugie, powolne i bolesne konanie. Nie byｳa w staniemy徑e・jasno, dziaｳaｳa powodowana tym, co zdawaｳo jej si・miｳosierdziem.Pewne byｳo, ｿe ｿadne z tych dwojga nie miaｳonajmniejszych szans, by uj懈 caｳo.A do hallu Lipowej Alei wkroczyｳ sam Tengel Zｳyw osobie Pera Olava Wingera. Mali go nie rozpoznaｳa.Wi鹹ej nieszcz龕・tego dnia nie mogｳo si・juｿ wyda-rzy・M・czy殤i, ktzy zbiegli si・z okolicy i prowalipom wydoby・Gabriela na g・ stan麝i jak zamurowa-ni, wpatrujｹc si・w gｳ鹵i・ w ktej zniknｹｳ Marco.- Dzielny byｳ czｳowiek - mruknｹｳ jeden. - Oby niebiosazmiｳowaｳy si・nad jego duszｹ.- Musimy, rzecz jasna, szuka・w rzece gdzie・dalej- stwierdziｳ lekarz. - Ale i tak nie mｳ przeｿy・takiegoupadku. Skupmy si・na chｳopcu.Wezwany przez doktora lensman miaｳ natomiast coinnego do zrobienia. Wraz ze swym najbliｿszym wsp-pracownikiem ruszyｳ w pogo・za ｳotrem, kty przeciｹｳlin・ M・czy殤i usｳyszeli z lasu strzaｳy.Lensman wriｳ jednak sam.- Uciekｳ samochodem. Posｳaｳem za nim ludzi, alenasze wozy stojｹ znacznie dalej, dlatego on ma duｿｹprzewag・ Zarzｹdziｳem naturalnie blokad・dr. A tu cosi・dzieje? Kto si・teraz spu彡i po skale?Zapadｳa kｳopotliwa cisza.- Oczywi彡ie dopilnujemy, aby sytuacja si・nie po-wtzyｳa - pospieszyｳ z zapewnieniem lensman. - Linab鹽zie strzeｿona jak najstaranniej.Kaｿdy z m・czyzn chciaｳ z pewno彡iｹ zej懈 na di wyciｹgnｹ・chｳopca. Przeraｿaｳa ich jednak przepa懈.My徑eli o ｿonach i dzieciach, patrzyli po sobie z nadziejｹ,ｿe si・zgｳosi kto・inny.I wtedy wｳa從ie z lasu wyｳoniｳa si・niezwykｳa istota.Pniej wszyscy zgodnie twierdzili, ｿe nie widzieli nigdykogo・tak brzydkiego. Poruszajｹcy si・na sztywnychnogach m・czyzna, o wｳosach przypominajｹcych konopiei gｳ鹵oko osadzonych oczach, skrzypiｹcym gｳosem zapy-taｳ, czy wolno mu b鹽zie pom nieszcz黌nemu dziecku.Wszyscy odetchn麝i z ulgｹ. Nie zastanawiajｹc si・dｳuｿejnad osobliwｹ fizjonomiｹ nieznajomego, obwiｹzali gostarannie nowｹ linｹ.- Byｳ z nami jeszcze jeden - poinformowaｳ go lekarz.- Ale zleciaｳ do wodospadu.Rune pokiwaｳ gｳowｹ, jakby juｿ o tym wiedziaｳ, alesprawiaｳ wraｿenie, ｿe nie przejmuje si・losem Marca.Natomiast tym, ktzy od samego poczｹtku uczestniczyliw akcji, caｳa sytuacja wydaｳa si・nader dziwna: najpierwleｿｹce w dole dziecko prowaｳ uratowa・najpi麑niejszym・czyzna, jakiego zdarzyｳo si・im widzie・ a po nim zjawiｳsi・czｳowiek najbrzydszy, jakiego moｿna sobie wyobrazi・Powoli i niezdarnie, lecz bez wahania Rune zaczｹｳ si・spuszcza・po stromej 彡ianie. W wielkim napi鹹iu obser-wowano, jak przeraｿajｹco szpetny nieznajomy zbliｿa si・do leｿｹcego z pozoru bez ｿycia chｳopca, a gdy stanｹｳ juｿobok niego na skalnej pce, wszyscy wstrzymali oddech.Widzieli, ｿe porusza ustami, jak gdyby z kim・rozmawiaｳ,a nie mｳ przecieｿ porozumiewa・si・z dzieckiem, takdｳugo juｿ nieprzytomnym. Obawiali si・najgorszego.Brzydal obwiｹzaｳ chｳopca linｹ i daｳ sygnaｳ, by pod-ciｹgali go w g・ W zebranych wstｹpiｳ nnwy duch,niczego juｿ si・nie bali.- Co to za szaleniec przeciｹｳ tamtｹ lin・ - spytaｳ jedenz nich.- Musiaｳ by・chory na umy徑e - odparｳ kto・- Tyle dziwnych rzeczy si・tu wydarzyｳo - zauwaｿyｳinny. - I co si・staｳo z dziewczynｹ? Tｹ brzydkｹ jak troll, tｹ,kta nas tu przysｳaｳa? Niezego juｿ nie pnjmuj・- Dzieje si・tu co・niesamowitego.Doktor i lensman nie wｳｹczali si・do rozmowy.Z niepokojem oczekiwali na wyciｹgni鹹ie chｳopca i jegodziwnego ratnwnika.Z drogi dobiegｳo przenikliwe zawodzenie nadjeｿ-dｿajｹcej karetki.- Wezwaｳem ambulans - powiedziaｳ lekarz.- A ja wysｳaｳem ludzi na poszukiwanie tego, ktyspadｳ na d - oznajmiｳ lensman. - Ale uwaｿam, ｿe to, cosi・tutaj dzieje, jest teraz waｿniejsze.- Oczywi彡ie.Powoli, bardzo powoli podciｹgano lin・ aｿ wreszciejeden z m・czyzn mｳ poda・Runemu r麑・ "Jakbymdotykaｳ drzewa" - stwierdziｳ pniej.Skupili si・na chｳnpcu. Persnnel ambulansu nadbiegｳz noszami, zaraz uｳoｿono na nich Gabriela i orszakskierowaｳ si・w stron・szosy.- Powinni徇y podzi麑nwa・.. zaczｹｳ lensman. - Alegdzie si・podziaｳ ten czｳnwiek?Tajemniczy ratownik jakby rozpｳynｹｳ si・w powietrzu.Morahana pochwyciｳ atak kaszlu. Musiaｳ przystanｹ・w zniszczonych pｳucach 忤istaｳo, w ustach pojawiｳa si・krew.Tova patrzyｳa na niego z rozpaczｹ.- Oni si・zbliｿajｹ! Co zrobimy?- Biegnij dalej - z trudem dobywajｹc gｳosu szepnｹｳMorahan.- Za nic w 忤iecie! Schowaj si・tutaj! - nakazaｳa. - Tu,mi鹽zy kamieniami!- Ty teｿ.Zawahaｳa si・ Dla dwojga nie byｳo miejsca.- Dobrze, ale bｹd・cicho! Nie kaszl!｣atwiej tn byｳo powiedzie・ niｿ zrobi・W ostatniej chwili udaｳo im si・wcisnｹ・mi鹽zy gｳazyz nadziejｹ, ｿe nie sｹ widoczni. Morahan usiｳowaｳ po-wstrzyma・kaszel, Tova pomagaｳa, zatykajｹc mu ustadｳoniｹ. Kiedy ujrzaｳa krew 彡iekajｹcｹ jej mi鹽zy palcami,zdjｹｳ jｹ lodnwaty strach.Prze徑adowcy haｳa徑iwie przedzierali si・przez las.Min麝i Tov・i Iana, kierujｹc si・ku przeｳ鹹zy drogｹ, ktrｹ,jak im si・wydawaｳo, wybrali zbiegowie. Wkrce gｳosy彡igajｹcych umilkｳy. Tova nie mogｳa pojｹ・ jak to moｿ-liwe, ｿe nie zauwaｿyli jej i Morahana, zorientowaｳa si・jednak, ｿe widoczno懈 wok nich nagle znacznie si・pogorszyｳa.Aha, pomy徑aｳa. Kto・nas od nich odgrodziｳ.- Dzi麑uj・ - szepn・a. - Dzi麑uj・bez wzgl鹽u na to,kim jeste・Usｳyszaｳa wesoｳy 徇iech Halkatli. To znaczy, ｿe onawciｹｿ im towarzyszy! Doskonale!- Oni na pewno wrｹ - szepn・a Tova do lrland-czyka. - Co robimy?Nie doczekaｳa si・odpowiedzi. Morahan straciｳ przyto-mno懈.Moｿe to i lepiej, pomy徑aｳa Tova. Nie b鹽zie tak cierpiaｳ.Przez moment popatrzyｳa na jego zniszczonｹ chorobｹtwarz i poczuｳa nagｳy przypｳyw sympatii.- Cholera! - szepn・a ogarni黎a bezradno彡iｹ. - Cholera!Morahan prawdopodobnie mｳ tu zosta・ najpewniejnic mu nie zrobiｹ. Ona jednak musiaｳa ucieka・Mimo wszystko nie ruszyｳa si・z miejsca.Gｳosy zn si・zbliｿaｳy. Prze徑adowcy wracali.Teraz ze mnｹ 殕e, pomy徑aｳa Tova. A Marca, megoopiekuna, nie ma.- Zr co・ Halkatlo - poprosiｳa. - Masz kontaktz duchami i demonami... Zruzum, sytuacja jest krytyczna.- To juｿ zaｳatwione - cicho odpowiedziaｳa Halkatla.W lesie rozlegｳ si・gｳo從y szum, przechodzｹcy w huk.Zbliｿaｳ si・wicher, wciｹgaｳ w wir patyki, 歸歟ｳa trawyi obluaowane kamienie, szarpaｳ gaｳ黝ie i pnie drzew.Jeden z prze徑adowc zawoｳaｳ:- Zn to przekl黎e tornado! To, kte porwaｳonaszych towarzyszy. Kryjcie si・ pr鹽ko!Okrzyki strachu, kte rozpｳyn・y si・w powietrzu,powiedziaｳy Tovie, ｿe nie zdｹｿyli uj懈 huraganowi.- Dzi麑uj・wam, Demony Wichru! - zawoｳaｳa. - I to-bie, Halkatlo!- To byｳa dla mnie czysta przyjemno懈 - odparｳszelmowski kobiecy gｳos.W lesie zapadｳa cisza. Morahan poruszyｳ si・z j麑iem.Tova wyj・a chusteczk・ otarｳa krew z jego twarzy i zeswoich palc.- Biedaku - szepn・a. - Biedaku, nie zasｳuｿyｳe・na takilos! Wyglｹdasz na takiego... miｳego.Nie, nie miｳego, to takie nijakie okre徑enie. Sympatycz-nego? Tak, to juｿ lepiej.Nagle usｳyszaｳa zbliｿajｹce si・kroki.Kolejny zｳoczya? Odruchowo rzuciｳa si・na ziemi・- Tova? - rozlegｳ si・charakterystyczny gｳos.- Rune! - Poderwaｳa si・z okrzykiem rado彡i. - Och,Rune, dzi麑uj・ dzi麑uj・Obj・a go i mocno u彡iskaｳa.- To nie ja - u徇iechnｹｳ si・zaｿenowany, ale zarazspowaｿniaｳ. - Czy to zn Demony Wichru?- Tak.Rune si・zamy徑iｳ.- Wykonaｳy dzi・olbrzymiｹ prac・ Ale juｿ zbyt wie-le razy pokrzyｿowaｳy plany Tengela Zｳego. Ma na nieoko.- Sｹdziｳam, ｿe on zostaｳ unicestwiony!- Aleｿ skｹd! Jest teraz w Lipowej Alei.- Co takiego?- Andre si・tym zajmie. My skupmy si・na tym, co nasczeka tu i teraz.Tovie na chwil・odj・o mow・ w kou zapytaｳa...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]