Sandemo Margit - Saga O Czarnoksiężniku - 01 - Magiczne Księgi, Prywatne, Sandemo Margit - Saga o ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1
MARGIT SANDEMO
MAGICZNE KSIĘGI
Saga o czarnoksiężniku tom 1
(Przełożyła Anna Marciniakówna)
2
Pastor Jon Magnuson obudził się pewnej
nocy Roku Pańskiego 1648 w swoim
domu w północno - zachodniej Islandii,
ponieważ coś ciężkiego przyciskało mu stopy.
W nogach łóżka majaczył niewyraźnie
czarny, duży cień.
Wielebny Jon domyślał się, kto mógł
na niego nasłać tę istotę z piekielnych
otchłani. Zdarzyło się bowiem, że uraził
dumę dwóch mężczyzn, ojca i syna. Ci zaś
zjednali sobie niedobrą opinię ludzi
posługujących się magią, czarnoksiężników.
Oto dopełnić się miała ich zemsta...
3
KSIĘGI ZŁYCH MOCY
Przyczyna wszystkich dziwnych i przerażających wypadków, przez jakie musiała
przejść pewna młoda dziewczyna z zachodniego wybrzeża Norwegii na przełomie
siedemnastego i osiemnastego wieku, zawiera się w trzech księgach zła, dobrze znanych z
najbardziej mrocznego rozdziału w historii Islandii.
Księgi pochodzą z czasów, gdy w Szkole Łacińskiej w Holar, na północy Islandii,
rządził zły biskup Gottskalk, czyli z okresu pomiędzy latami 1498 a 1520. Biskup uprawiał
prastarą i już wtedy surowo zakazaną czarną magię; Gottskalk Zły nauczył się wiele o magii
w osławionej Czarnej Szkole na Sorbonie.
Szkoła Łacińska w Holar była za panowania Gottskalka tak niebezpieczna, że macki
zła rozciągały się stamtąd zarówno w czasie, jak i w przestrzeni; żądza posiadania owych
trzech ksiąg o piekielnej sztuce rozpalała się w każdym, kto o nich usłyszał. Ani jedna dusza
nie pozostała wobec nich obojętna.
Zresztą... Aż do naszych dni przetrwała ich ponura, budząca lęk sława.
4
ROZDZIAŁ 1
Norwegia, pod koniec siedemnastego wieku.
Tiril - takie imię nosiła pewna młoda dziewczyna, która mieszkała w Bergen w
Norwegii, Jej stosunek do ludzi nacechowany był podejrzliwością i działo się to nie bez
powodu.
Świetnie natomiast porozumiewała się ze zwierzętami, okazywała im wiele
współczucia, co one najwyraźniej odwzajemniały.
Początkowo Tiril była niezwykle szczerym i otwartym dzieckiem. Niezbyt to
szczęśliwa cecha w czasach, kiedy dzieci karano dotkliwie za najmniejsze przewinienie, gdy
żyły w surowej dyscyplinie, a mało kto przejmował się tym, co czują.
Jako mała dziewczynka Tiril mogła nieoczekiwanie objąć za nogi całkiem obcą osobę
tylko dlatego, że żywiła do niej sympatię. Ponadto ze szczególną miłością przytulała
bezpańskie psy, toteż często otrzymywała kuksańce i policzki a to od matki~ a to od niańki za
niestosowne zachowanie.
Wszędzie było jej pełno, na krótkich nóżkach biegała po pokojach i kochała całe
otoczenie, zwłaszcza swoją urzekająco piękną matkę. Ale przepełniającą ją miłością ogarniała
wszystkich.
Drugą ubóstwianą przez Tiril istotą była Carla, jej starsza siostra. Carla odznaczała się
wielką urodą, podobnie jak matka, lecz, niezwykle cicha, miała w sobie coś anielskiego. Carla
czesała swoje długie jasne włosy w piękne francuskie loki. Tiril natomiast miała włosy
nieokreślonego koloru, jakiś szary blond, proste, z których nijak nie dało się ułożyć porządnej
fryzury, toteż obcinano je, jak to się mówi, pod donicę, czyli ani długo, ani krótko, równo
dookoła, jakby nałożono na głowę niedużą miskę i przy - cięto włosy wzdłuż jej brzegu.
Takie fryzury noszą niektórzy mnisi.
Największym powodem ojca do dumy był fakt, że jest podobny do Christiana
Czwartego...
Rodzice pochodzili z Christianii. Dopiero niedawno sprowadzili się do Bergen, gdzie
ojciec Tiril otrzymał znakomite stanowisko w firmie handlowej. Carla bardzo się
przejmowała tym, że bergeńskie dzieci wyśmiewają wschodni dialekt obu sióstr, i przeważnie
milczała. Tiril natomiast nic sobie z tego nie robiła. Ona kochała nawet te dzieci, które jej
dokuczały, i nadal posługiwała się rodzimym dialektem, żeby dostarczyć im rozrywki.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]