Samobieżne działo 3, Encyklopedia militariów MarkaF - lądowe
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->NIEMCYTechnika lądowaBROŃ1940Samobieżne działaLekki niszczyciel czołgów 3,7 cm PaK 35/36 auf Renault UE (f)3,7 cm Pak Selbstfahrlafette 36 auf Infanterieschlepper Renault UE 630(f)Dane taktyczno-techniczneTyp:lekki niszczyciel czołgów.Długość:2,80 m.Szerokość:1,74 m.Wysokość:1,25 m.Masa bojowa:2640 kg.Opancerzenie:6-9 mm.Silnik:Renault 85, gaźnikowy, 4-cylindrowy o mocy 38 KM przy2800 obr./min.Transmisja:8-biegowa mechaniczna (Renault UE) lub 5-biegowa (Renault UE 2).Prędkość maksymalna:30 km/h.Zasięg:80km.Pokonywane przeszkody:ściany 0,5 m, rowy 1,5 m. rowy 0,5 m.Załoga:2 osoby.W Niemczech już w1929roku powstał prototypsamobieżnegodziała przeciwpancernego 3,7 cm TaK L/45na podwoziu ciągnikagąsienicowego WD. Jednak seryjną produkcję pojazdów, określanych wniemieckiej armii mianem Panzerjager, rozpoczęto dopiero po wybuchuII wojny światowej.Wiosną1940roku dzięki decyzji Urzędu Uzbrojenia Wojsk Lą-dowych przyjęto do uzbrojenia Wehrmachtu pierwszy lekki niszczycielczołgów -Panzerjager I.Był on udanym połączeniem podwozia czołguPzKpfw I Ausf. B z doskonałą czeską armatą ppanc. Skoda A-5 kal. 47mm. Warto wspomnieć, że pierwotnie rozważano uzbrojenie tych pojaz-dów w niemieckie armaty ppanc Pak 35/36 kal. 37 mm. Projekt takipowstał w końcu1939roku w biurze konstrukcyjnym firmy Alkett (Alt-markische Kettenfabrik GmbH) z Berlina. Przygotowaną drewnianąmakietę działa samobieżnego zaprezentowano nawet przedstawicielomUrzędu Uzbrojenia. Jednak nie wzbudziła ona większego zaintereso-wania. Główne zastrzeżenia były spowodowane niewystarczającymiosiągami balistycznymi armat Pak 35/36. Obawiano się, że pociski tycharmat będą mało skuteczne w walce z dobrze opancerzonymi, francu-skimi czołgami średnimi. W niektórych opracowaniach wspomina się, żenieliczne Panzerjagery mogły zostać przejściowo uzbrojone w niemiec-kie armaty, być może w oczekiwaniu na dostawy wystarczającej ilościarmat Skoda A-5. Wydaje się to jednak mało prawdopodobne.2Zdjęcia z walk we Francji wmaju-czerwcu 1940 roku wskazują,że zdarzało się tworzenie improwi-zowanychsamobieżnychdziałprzeciwpancernych poprzez osa-dzenie armaty Pak 35/36 na nad-woziu kołowego ciągnika artyleryj-skiegoKfz. 69(KruppL2 H 143)bez zdejmowania kół, czy jakich-kolwiek innych modyfikacji. Wczerwcu 1940 roku w44. górskimdywizjonieprzeciwpancernymwchodzącym w skład 1. DywizjiStrzelców Górskich znajdował sięciągnik Kfz. 69, który został zmody-fikowany poprzez zamontowanie nanim specjalnej ramy z obrotowąpodstawą armaty Pak 35/36. We-dług niektórych publikacji w wspo-mnianej jednostce także dwa inneegzemplarze ciągnika firmy Kruppuzbrojono w armatę ppanc kal. 37mm. Jednak w ich przypadku kabi-nę kierowcy i maskę silnika ochraniałypłyty pancerne o grubości 8 mm. Za-chowany materiał zdjęciowy potwierdzatakże fakt sporadycznego montowaniaarmat 37 mm na podwoziach lekkichpółgąsienicowych ciągnikówSd.Kfz 10.Wśród pojazdów zdobytychprzez Wehrmacht w walce z armią fran-cuską w maju i czerwcu 1940 rokuznajdowały się także lekko opancerzoneciągniki Renault UE.Były to niewielkiepojazdy o dwuosobowej załodze, masie2,64-3,3 t, napędzane silnikiem o mocy38-40 KM i poruszające się z maksy-malną prędkością 30 km/h. Kadłubchroniły płyty walcowane, łączone nita-mi o grubości 6-9 mm. Cechą charakte-rystyczną tych ciągników była zamon-towana z tyłu pojazdu skrzynia ładunko-wa o ładowności 400 kg. Pojazdy tegotypu były także przystosowane do holo-wania specjalnych, opancerzonychprzyczep o masie własnej 776 kg i ła-downości 500 kg.Niemcy przejęli ogromną liczbę nieuszkodzonychRenault UE, prawdopodobnie było ich niemal1200!Nicdziwnego, że francuskie ciągniki uznano za sprzęt typowy iprzyjęto do uzbrojenia armii niemieckiej pod oznaczeniemGepanzerter Munitionsschlepper UH 630 (f).Stosowanoje na szeroką skalę, zarówno do przewożenia amunicji, jaki holowania armat ppanc, początkowo Pak 35/36, późniejtakże Pak 38.Jeszcze w czasie kampanii we Francji w1940rokuzdarzało się sporadyczne wykorzystywanie zdobycznychRenault UF do tworzenia improwizowanych samobieżnychdział ppanc. Z zachowanych zdjęć archiwalnych wynika, żearmatę Pak 35/36 osadzano na kadłubie ciągnika bezzdejmowania kół, czy jakichkolwiek innych modyfikacji.Koła armaty umieszczano w załamaniach przednich błotni-ków Renault UE, a ogony łoża dolnego mocowano doskrzyni ładunkowej. Trudno o prostsze rozwiązanie. Wartododać, że dla uniknięcia omyłkowego ostrzelania przezwłasne oddziały nic tylko na kadłubie ciągnika, ale także natarczy ochronnej armaty malowano duże krzyże belkowe.3Wgrudniu 1940roku zapadła decyzja oprzebudowaniu 700 ciągników Renault UE (znajdu-jących się w dobrym stanie technicznym) na lekkiesamobieżne działa przeciwpancerne. Tym razemna ciągnikach montowano armaty Pak 35/36 złożem górnym i oryginalną tarcza ochronną, alebez zdemontowanego łoża dolnego. Powstały wten sposób pojazd otrzymał oznaczenie3,7 cmPak Selbstfahrlafette 36 auf InfanterieschlepperRenault UE 630(f).Nowe działa samobieżne przy-dzielano głównie do dywizji piechoty 11 i 12 faliformowania, w składzie których walczyły od lata1941 roku na froncie wschodnim. Nie wiadomo iledokładnie pojazdów tego typu wykorzystano bojo-wo na froncie wschodnim. Warto jednak odnoto-wać, że według niektórych opracowań działa sa-mobieżne 3,7 cm Pak (Sf) auf InfanterieschlepperUE (f) stanowiły uzbrojenie także 6 samodzielnychdywizjonów niszczycieli czołgów o następującychnumerach: 463., 525., 560., 563., 652. i 654. Wkażdym z nich teoretycznie powinno być 36 wozów,w sumie 216 dział samobieżnych.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]